Διαγουμισμένη χώρα, κοινωνικοί "πελταστές τού Ιφικράτους" καί νέο πολιτικό «1909»!

                                                                                                                    τού Άγγελου  Λιβαθηνού^(*)

Μὴν αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας  έχει πολλή ξηρασία.

 ( Μιχάλης Κατσαρός, "Θὰ σάς περιμένω")

Μετά από δύο χρόνια μίας κοινωνικώς ανελέητης καί εθνικώς καταστροφικής πολιτικής τού «μεγάλου ποδηλάτη» ( ΓΑΠ) καί τού κόμματός του(ΠΑΣΟΚ), καί αφού πρώτα ως «πρωθυπουργός» διέσυρε διεθνώς τήν χώρα μας καί τούς Έλληνες καί  έρριξε σχεδιασμένα τήν Ελλάδα στόν λάκκο τών διεθνών τοκογλύφων καί τής  αδίστακτης τραπεζοοικονομικής χούντας(ΔΝΤ, κ.λπ),  υπό τήν πίεση καί τής ευρισκομένης τότε στά πρόθυρα τής εκρήξεως ελληνικής κοινωνίας, ο ελληνόφων «πρωθυπουργός» εγκατέλειψε «κακήν κακώς» τήν διακυβέρνηση τής χώρας, τόν Νοέμβριον τού 2011.

Τό διεφθαρμένο καί σάπιο πολιτικό σύστημα τού τόπου (μεγαλονταβατζήδες, μεγαλοεργολάβοι,  μεγαλοεκδότες,  μεγαλοτραπεζίτες, λοιπά ( μικρά καί μεγάλα) τρωκτικά τού δημόσιου πλούτου,  καί τό  διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό τους), στηριζόμενο καί από τά ευρωπαϊκά καί διεθνή κέντρα τού  οικονομικού ιμπεριαλισμού, επέβαλαν στήν συνέχεια μία νέα δοτή κυβέρνηση, γιά νά ολοκληρώσει τό έργο τού εξανδραποδισμού τών ελλήνων εργαζομένων, τής κυριολεκτικής διάλυσης τής ελληνικής κοινωνίας καί τής απεμπόλησης τής εθνικής κυριαρχίας τής χώρας.Η κυβέρνηση αυτή υπό τόν κ. Παπαδήμον, η κυβέρνηση τού «μαύρου Μετώπου», χωρίς καμμία λαϊκήν νομιμοποίηση, στηριζόμενη από τούς τρείς  πολιτικούς πυλώνες τού δωσιλογισμού καί τής υποτέλειας ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), ολοκλήρωσε τήν καταστροφή, που έφερε στόν τόπον τό «παιδί από τήν Μινεσότα», υπογράφοντας  τό δεύτερο ισοπεδωτικό καί ταπεινωτικό γιά τήν χώρα μας  καί γιά τούς Έλληνες «Μνημόνιο».

Από τήν άλλη μεριά, ο ελληνικός λαός, δέσμιος τών  τραγικών πολιτικών επιλογών του κατά τίς τελευταίες δεκαετίες καί  κυρίως κατά τίς τελευταίες βουλευτικές εκλογές τού 2009, έδειχνε νά παραπαίει, αδυνατώντας νά συγκροτήσει ένα ισχυρό καί ρωμαλέο μέτωπο αντίστασης, που θά ανέτρεπε τήν κυβέρνηση τών δωσιλόγων καί θά πολτοποιούσε  τό καθεστώς τής ευρωκατοχικής «νομιμότητας».

  Η προκήρυξη τών εκλογών τής 6^ης Μαΐου 2012 έγινε υπό τήν τεράστια κοινωνικήν πίεση καί υπό τόν φόβον τού διευθυντηρίου τών εγχωρίων  «νταβάδων» τής οικονομικής καταστροφής τής χώρας, γιά  μία πιθανή  "ανεξέλεγκτη κοινωνικήν έκρηξη", μέσα από τήν οποίαν τό ίδιο θά κατέρρεε «αύτανδρο». 

  Τά αποτελέσματα, δέ,  αυτών τών εκλογών απετέλεσαν  ένα συγκλονιστικό πολιτικό καί κοινωνικό γεγονός, όμοιον τού οποίου, σέ έκταση καί κοινωνική σημασία, δέν καταγράφεται  στήν μεταπολεμικήν  πολιτικήν Ιστορία τής Ελλάδος.

  Οι Έλληνες ψηφοφόροι καί κυρίως τά ευρέα λαϊκά στρώμματα, απελευθερωμένοι από ιδεοληπτικές προκαταλήψεις καί παγιδεύσεις, απετίναξαν τόν ζυγό τού  οπαδικού δουλοπάροικου, υπερέβησαν τά φοβερά εμπόδια, τήν ιδεολογική τρομοκρατία  καί τίς απίστευτες απειλές, που τού έστηναν  καί εκτόξευαν καθημερινά από τά «ΜΜΕ» οι ιδεολογικοί ροπαροφόροι  τού δωσίλογου κοτσαμπασισμού, καί, δρώντας αυτοί σαν κοινωνικοί «πελταστές τού Ιφικράτους»⁽¹⁾, μέ τήν ευρεία διασπορά των ψήφων καί τά συντριπτικώς χαμηλά ποσοστά τών τριών πρωταγωνιστών τής λεηλασίας τής χώρας, συνέτριψαν τούς τρείς πυλώνες (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) στήριξης  τού μεταπολιτευτικού αδίστακτου καθεστώτος τής διαφθοράς, τής κλεπτοκρατίας, τής ξενοδουλείας  καί τής υποτέλειας.

Στίς διαφαινόμενες τότε ( καί βέβαιες όπως απεδείχθη) νέες εκλογές τής 17^ης Ιουνίου προέκυπτε γιά τόν ελληνικόν λαόν μία μοναδική ευκαιρία: νά δώσει τό οριστικό καί θανατηφόρο κτύπημα καί νά κονιορτοποιήσει τό ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα, στέλνοντάς το οριστικώς στόν Κοινωνικόν Αποτεφρωτήρα.

  Κατά τήν προεκλογική περίοδο, όμως, τών εκλογών τής 17^ης Ιουνίου 2012, τό, λαβωμένο ήδη,  αδίστακτο πολιτικό σύστημα έκανε τά πάντα γιά τήν αυτοσυντήρησήν του. Όπως κάθε πολιτικό καθεστώς, που καταρρέει καί  σαπίζει,  μέσα από τους αυτόματους μηχανισμούς τής αυτοάμυνάς του καί αναγκασμένο εκ των πραγμάτων, αποφασίζει νά "θυσιάσει" τό πολιτικό προσωπικό, που εκφράζει τό παλιό καί τήν σήψη, καί παράλληλα   δημιουργεί, προωθεί  καί αναδεικνύει τίς δυνάμεις εκείνες, οι οποίες  προσφέρονται, παγιδεύοντας τόν κόσμο μέ κίβδηλα  συνθήματα περί «κάθαρσης», γιά νά  αναπαλαιώσουν τήν σήψη καί  νά εδραιώσουν ακόμη πιό αποτελεσματικά τό καθεστώς τής υποτέλειας.

 Μετά τό συνταρακτικό αποτέλεσμα τής 6^ης Μαΐου, αυτό ακριβώς  τό σχέδιο προωθήθηκε από τίς  καθεστωτικές «πόρνες» τής δημοσιογραφίας, από τούς αδίστακτους «νταβατζήδες» τής διαπλοκής, καί από τά εξωθεσμικά ευρωπαϊκά καί ιμπεριαλιστικά κέντρα, προωθώντας στελέχη τού σάπιου πασοκισμού μέσα στίς τάξεις τού αναδυομένου ΣΥΡΙΖΑ ή τής ΔΗΜΑΡ. Έτσι, ώστε εκείνο, που συνέτριψε  καί έδιωξε από τήν πόρτα ο λαός  μέ τήν ψήφον του στίς 6 Μαΐου, νά ξαναμπεί από τό παράθυρο, γιά νά ξαναστηθή στά πόδια του  τό καταρρέον πολιτικό σύστημα  μέ «προσωπείο» αλλαγής καί κάθαρσης! 

 Καί Ελληνικός Λαός, κατά ένα σημαντικό μέρος του  καί γιά μίαν ακόμη φορά, χειραγωγούμενος από τήν ζοφερή καθεστωτική προπαγάνδα, επαγιδεύθηκε στήν φενάκη τού ντόπιου δωσίλογου κατεστημένου καί εφορτώθηκε στήν πλάτη του τό βάρος τής αναστήλωσης τού νέου διπολισμού τής απάτης τής "Ευρωζώνης" καί τού "Ευρώ", καί κατέστρεψε, εξουδετερώνοντας  μόνος του, εκείνο τό οποίο είχε ο ίδιος δημιουργήσει στίς εκλογές τού Μαΐου, δηλαδή τίς βάσεις γιά τήν ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ τού καθεστώτος τής λεηλασίας τής χώρας. 

  Στήν ουσία, αντί νά τούς στείλει οριστικώς στόν Κοινωνικόν ΑΠΟΤΕΦΡΩΤΗΡΑ, επικρότησε καί εδικαίωσε τούς καταστροφείς καί διαγουμιστές  τής Ελλάδος, καί εβράβευσε τούς σύγχρονους πολιτικούς παπατζήδες . 

  Τό τέρας τού  νέου καθεστωτικού διπολισμού,  μέ τόν ένα του πόλο συγκροτούμενον από τόν απροκάλυπτον δωσιλογισμό (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) καί τό «αριστερό» του άλλοθι (τήν ΔΗΜΑΡ τού εθνομηδενισμού), καί τόν άλλον πόλον (ΣΥΡΙΖΑ) συγκροτούμενον από εθνομηδενιστικά καί  πολιτικώς τυχοδιωκτικά γκρουπούσκουλα καί ομαδούλες («συνιστώσες»), που ως πολιτική φωτοβολίδα τού συστήματος έχουν αναλάβει εργολαβικά τό έργο  τού «νανουρίσματος» τού λαού καί τής παγίδευσής του στό δεσμωτήριο τής καταστρεπτικής γιά τήν Ελλάδα «ευρωζώνης» καί τού θανατηφόρου γιά τόν λαόν «ευρώ», θά αποτελέσει τήν «ταφόπλακα» τής χώρας καί τής κοινωνίας μας, άν ο λαός δέν μείνει άγρυπνος καί δέν αντιδράσει έγκαιρα καί  χωρίς ταλαντεύσεις.

  Στήν παρούσα δραματική πολιτική καί κοινωνική κατάσταση, που βιώνει ο τόπος, τό ζήτημα πρώτιστης προτεραιότητος είναι νά δραπετεύσει  η χώρα καί η κοινωνία μας από τό καθεστώς τής αιχμαλωσίας, τής καταστροφής  καί τής υποτέλειας. Γι’ αυτό, ο τόπος μας σήμερα έχει ανάγκη από κοινωνικούς «πελταστές τού  Ιφικράτους»⁽¹⁾,  καί όχι από δορυφόρους  τού καναπέ, τού καθεστωτικού "φόβου", τής μιζέριας, τής πολιτικής αφασίας, καί τού «Πρυτανείου» τού νέου  καθεστωτικού διπολισμού!   

  Γιατί, αλοίμονον στόν λαόν, άν εφησυχάσει, ότι, με τά ρετάλια τής «αριστεράς», τής  διαπλοκής καί  τού δωσιλογισμού ( ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) ,  ή ότι μέ  τό νέο δοχείο τού εθνομηδενισμού καί τής  ανακύκλωσης τών πασοκικών πολιτικών αποβλήτων ( ΣΥΡΙΖΑ), θά χαράξει τόν δρόμο γιά τήν απαλλαγή τής χώρας από τά δεσμά τής υποτέλειας καί από τήν κοινωνικήν καταστροφή!

Αλλά, παρ’ ότι  ο λαός, κατά τήν διάρκεια τών δύο τελευταίων μηνών  «ώδυνεν Όρος» καί,  στίς εκλογές τής 17^ης Ιουνίου «έτεκεν τό …. Τέρας» τού  εθνοκτόνου νέου καθεστωτικού διπολισμού, δέν εχάθηκαν ακόμη τά πάντα. 

Τό φαύλο πολιτικό σύστημα ήδη  βαδίζει τρεκλίζοντας, καί ο ελληνικός λαός  γρήγορα  θά αντιληφθή,  ότι ο ίδιος καί η χώρα μας δέν πρόκειται νά ανασάνουν μέ τήν προωθούμενη, από τό κατεστημένο τού πολιτικού κοτσαμπασισμού, νεκρανάσταση  των ολετήρων τού τόπου μας, ΠΑΣΟΚ καί ΝΔ, ούτε μέ  «κεντροαριστερές» ανακυκλώσεις τών πασοκικών πολιτικών αποβλήτων  σέ δοχεία ανακύκλωσης  τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ.

Όλα αυτά τά παλαιά καί νέα δοχεία τής διαπλοκής, τής διαφθοράς, τής σήψης καί τής πολιτικής απάτης, μαζί μέ τό σάπιο πολιτικό σύστημα τών μαγαλονταβατζήδων καί τών κοτσαμπάσηδων τού δωσιλογισμού καί τής ξενοδουλείας,, που συσπειρώνονται καί  συνεχίζουν νά βυσσοδομούν  γιά νά θωρακισθούν  καί νά επιβιώσουν μέ κάθε τρόπο, ο λαός μπορεί καί πρέπει νά τά στείλει στόν Αποτεφρωτήρα τής Κοινωνίας. 

Νά τούς στείλει στόν Κοινωνικόν Αποτεφρωτήρα, γιά νά ανατείλουν νέες δυνατότητες ανάτασης γιά τόν λαόν καί τήν χώρα μας,  χωρίς τίς ονειρώξεις  περί  τής «νομισματικής ένωσης» καί τού "Ευρώ", που τόσον καταστροφικά απεδείχθησαν γιά τόν τόπον μας.

Γιά νά δημιουργηθούν, έτσι, οι προϋποθέσεις γιά ένα νέο πολιτικό «1909», που θά  κονιορτοποιήσει τό καθεστώς τής διεφθαρμένης καί  όζουσας κομματοκρατίας, καί, μέ τήν δρομολόγηση ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ  ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ,  θά συγκροτηθή σέ νέες δημοκρατικές καί όχι ψευδεπίγραφες βάσεις  η Ελληνική Δημοκρατία, ξεκινώντας από τούς κορυφαίους πολιτικούς καί πολιτειακούς θεσμούς,  καί φθάνοντας μέχρι  τούς θεσμούς τής αυτοδιοίκησης. Αυτοδιοίκησης, η οποία έχει μεταλλαχθή σέ ένα φοβερό άντρο τής διαφθοράς, τής σήψης  καί τής διαπλοκής μέσα στά σπλάχνα τής ελληνικής κοινωνίας, αποτελεί μίαν δαιμονική διακλάδωση τού φαύλου πολιτικού συστήματος τής ολιγαρχικής εξουσίας, καί έχει εξελιχθή σέ  έναν αδρά αμοιβόμενον αδίστακτον δυνάστη τού λαού.

Στό μαύρο καί πηκτό σκοτάδι, που έχει πλακώσει πάνω από τόν ελληνικόν ουρανό, μόνον αυτή είναι η λυτρωτική διέξοδος, γιά τήν  απελευθέρωση τού τόπου μας σήμερα από τήν κόλαση τής καταστροφής καί από τά δεσμά τής υποτέλειας. Ένα  νέο πολιτικό «1909»!

 Έτσι, ώστε  νά μήν  έχει πάλι  δίκιο  κι ο Ποιητής, γιά νά  τραγουδήσει  πένθιμα καί «αδιάφορα»:

 " Θά σάς περιμένω μέχρι τά φοβερά μεσάνυχτα

         αδιάφορος-
   Δέν έχω πιά τί άλλο νά πιστοποιήσω".

  ( Μιχάλης Κατσαρός, "Θὰ σᾶς περιμένω").-

……………………

(*)  Ο Άγγελος Λιβαθηνός είναι Καθηγ. τών Μαθηματικών

καί Εκδότης τής τριμηνιαίας εφημερίδος «ΚΑΡΔΑΜΑΣ, Εφημερίς τών Συζητήσεων»

-------------------------

(1).  Ο Ιφικράτης ήτανε Αθηναίος Στρατηγός,  από τόν Δήμον Ραμνούντος( πρώτο ήμισυ τού 4^ου π.Χ. αι.), καί  διεκρίθη όχι μόνον γιά  τήν πολεμικήν του ικανότητα, αλλά κυρίως γιά τήν επιτυχήν εφαρμογή  στρατιωτικών μ,εταρρυθμίσεων τακτικής καί οπλισμού. Διεκρίθη καί εδοξάσθηκε ως Στρατηγός των μισθοφόρων του, τών Πελταστών, σώμα τό οποίον ανασυγκρότησε ριζικά, οπλίζοντάς το μέ μίαν μικρή ασπίδα( τήν πέλτη), μέ λόγχη, καί θώρακα λινόν αντί τού μεταλλικού,  καθιστώντας το  περισσότερο ευκίνητο καί επικίνδυνο γιά τόν εχθρό. Μέ τό σώμα αυτό, τούς Πελταστές του, συνέτριψε τήν ανίκητη μέχρι τότε Σπαρτιατική φάλαγγα (392 π.Χ.), κατά τόν Κορινθιακόν Πόλεμον.  Έκτοτε, οι «πελταστές τού Ιφικράτους»  έμειναν στήν Ιστορία ως τό  καλογυμνασμένο καί ένδοξο σώμα, τό οποίο, παρά τόν ελαφρόν οπλισμόν του, κατέφερε θανάσιμα πλήγματα στόν εχθρόν.